Insulinooporność a wysiłek fizyczny
Insulinooporność to schorzenie w przebiegu którego dochodzi do zmniejszenia wrażliwości tkanek na insulinę, co prowadzi do upośledzenia metabolizmu węglowodanów, tłuszczów oraz białek. Jak pokazują badania, aktywność fizyczna w przebiegu insulinooporności jest kluczowym elementem w procesie leczenia ponieważ największą docelowa grupą komórek dla insuliny są komórki mięśniowe.
Wrażliwość komórek na insulinę uwarunkowana jest zarówno przez czynniki genetyczne, jak i środowiskowe:
- niewłaściwa dieta prowadząca do nadwagi i otyłości, zwłaszcza trzewnej
- brak aktywności fizycznej
Wysiłek fizyczny jest kluczowym czynnikiem mającym wpływ na metabolizm węglowodanów w organizmie.
Jaka aktywność fizyczna będzie najlepsza w przebiegu insulinooporności?
Tak na prawdę wszelki wysiłek fizyczny aerobowy (tlenowy), czyli nastawiony na redukcję tkanki tłuszczowej będzie wskazany. Aktywność może być formą rekreacji, jak i treningu.
Zasady prowadzenia treningu:
- aktywność fizyczna nie krócej niż 30 minut
- umiarkowana intensywność aktywności - 50 -60 % HR max - czyli intensywność wysiłku podczas którego jesteśmy w stanie prowadzić swobodnie rozmowę
- treningi regularnie 2 - 3x w tygodniu
